We hebben allerlei avonturen van Tuppie de Teckel. Samen met zijn grote broer Tobias beleeft hij vanalles: Tuppie houdt van kuilen graven, hij gaat met vrouwtje naar school, samen met Tobias gaat hij logeren, ze passen op het huis enz.
Kijk! Zie je dat hondje met die heeele lange rug en die korte pootjes? Dat is Tuppie, dat is een teckel. Met die korte pootjes kan hij heel goed rennen en graven. Dat is ook wat Tuppie het liefste doet als hij buiten is: rennen en graven. Een ander woord voor een teckel is dashon . Dat komt omdat vroeger teckels gebruikt werden om op dassen te jagen. Tuppie kan ook heel goed jagen. Tuppie heeft korte haartjes, die bruinzwart van kleur zijn met een wit befje.
Tuppie woont in een huis samen met baas, vrouwtje en Tobias. In de hoek van de kamer staat een kist met speeltjes. Er zit een bal in en een trektouw om samen met baasje ieder aan een kant te trekken. En een piepbeest en een zachte knuffel. Daar speelt Tuppie fijn mee als hij binnen is.
Tuppie ’s grote broer Tobias is ook een teckel. Zijn pootjes zijn krom daardoor kan hij niet zo goed graven maar dat geeft niks want dat vindt Tobias toch niet leuk. Eigenlijk zijn er maar twee dingen die Tobias leuk vindt: het huis bewaken en op vrouwtje passen. Tuppie vindt Tobias wel lief hoor, maar eigenlijk ook een beetje saai. Als Tuppie en Tobias binnen zijn gaan ze lekker in hun mandje bij de kachel liggen of soms, als Tobias zin heeft, tikkertje spelen. Een enkele keer wil Tobias als ze buiten wandelen wel eens samen met Tuppie proberen een konijn of een eend te vangen.
Tuppie wil ook altijd graag bij vrouwtje ´schootje zitten´ maar dat mag alleen als vrouwtje tijd heeft om te zitten.
Tuppie heeft het altijd koud en daarom heeft vrouwtje voor hem dassen gebreid in allemaal verschillende kleuren en als ze gaan wandelen of buiten spelen mag Tuppie zelf kiezen welke hij om wil. Kijk maar vandaag heeft hij zijn gele das om!
‘Tobias doe dat nou niet joh… baas wordt boos hoor!’ roept Tuppie. Maar het helpt niks Tobias is woest. Baas en vrouwtje zijn boodschappen doen en Tobias wil niet spelen want hij past op het huis. Dan is Tobias druk en heeft geen tijd voor spelletjes.
Ineens zien ze door het ruitje in de voordeur iemand lopen. Tobias blaft om te waarschuwen dat hij niet dichterbij moet komen. Maar die meneer loopt gewoon door alsof hij Tobias niet hoort. Tup en Tobias horen geklepper en er vliegen witte blaadjes naar binnen in de hal. Tobias is zo boos dat hij voor straf die stoute dingen aan het verscheuren is.
Even later komt er een mevrouw langs. Zij drukt op de bel. Tobias is nu helemaal van slag, ‘woefwoefwoef’ roept hij ‘weg wezen, dit is ons huis’ De mevrouw kijkt in het rond en ineens vliegt er een groot wit vel door de hal. Wat….denkt Tobias hoe durf je weer zo’n stout wit ding in ons huis te gooien! Hij is zo boos dat hij voor straf die witte dingen verscheurt.
Baas komt thuis en ziet alles op de grond liggen. ´Tobias kom eens hier´ roept de baas´ heb je nou weer de post verscheurd, dat mag toch niet! Nu kunnen wij niet meer lezen wat het was. Je bent heel stout! Ga direkt in je mand!´ Tobias gaat gauw in zijn mand liggen en Tuppie pakt zijn rode das en gaat buiten spelen, want hij vindt het niet fijn als de baas boos is. Maar buiten moet hij alsmaar aan Tobias denken.
Hij gaat maar weer naar binnen, hangt eerst zijn das op de kapstok en kruipt bij Tobias in de mand. Lekker warm samen!
Weglopen voor het leven is een verhaal dat direct pakt vanaf het begin. De personages zijn herkenbaar en binnen enkele bladzijden word je meegezogen in de pakkende schrijfstijl van Nicolette en Rianne. Het is een verhaal dat realistisch is, het zou zo kunnen gebeuren met je broer,
je neef of misschien wel met jezelf? Het laat je nadenken over hoe je zelf in het leven staat, wat is voor jou belangrijk en voor welke dingen zou je zelf wel willen weglopen? Als lezer wil je weten hoe het verdergaat met de personages, je leeft met ze mee en wilt weten hoe de vork in de steel zit. Kortom, een boek dat moeilijk weg te leggen is, dat je meeneemt vanaf het eerste hoofdstuk en dat je laat nadenken over het leven zelf.
“Weglopen voor het leven”
Heerlijk leesboek: je zit direct in het verhaal, je leeft automatisch mee met de verschillende personages.
Het voelt soms ongemakkelijk, omdat je ‘goed’ en ‘kwaad’ tegen elkaar afweegt en daar een grijs gebied tussen ligt! Wat zou je zelf doen? Hoe ver zou je zelf gaan?
Het boek leest lekker en je ziet het allemaal in beelden voor je. Een aanrader dus!
Wat een goed geschreven boek, Mijn complimenten.Vanaf het begin wil je gewoon doorlezen en weten hoe het verder gaat. Weg lopen van huis is dus niet altijd een goede optie zo zie je maar weer met het verhaal van Hein/Helmut en zijn vrouw Tineke. Helmut leeft zijn eigen leven nu in Frankrijk terwijl Tineke zijn vrouw dat ook doet maar dan gebeurt er iets vreselijks met haar…… Totdat Helmut iemand ontmoet en zijn hele leven op de kop zet. Erg nieuwsgierig hoe het allemaal gaat aflopen, en wat Jeanne allemaal op haar kerfstok heeft.
